၂၀၁၀ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း….

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အလားအလာႏွင့္ ယေန႔အေျခအေနကို အမွန္အကန္သုံးသပ္ရလွ်င္-

(၁) ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ား ညီၫြတ္မႈ မရွိဘဲ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ေငြ သန္းခ်ီရေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖီ၍ ကိုယ္က်ဳိးရွာ စီးပြား ေရးသမား ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားသူမ်ားျဖစ္လာၾကျခင္း၊ ၿခံခတ္ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ေငြေၾကးျဖတ္ ေတာက္မႈမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး ေသလာျခင္း။

(၂) ျပည္တြင္း NLD ပါတီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာတူၿပီးမွ NDF အမည္ျဖင့္ ခြဲထြက္ပါတီ ေထာင္ျခင္းေၾကာင့္ နအဖမွ ကမၻာသုိ႔ NLD အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ေနပါသည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ ရရွိသြားျခင္းေၾကာင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို NLD သပိတ္ေမွာက္ျခင္းမွာ ထိေရာက္သင့္သေလာက္ မထိေရာက္ေတာ့ျခင္း၊ ထို႔အျပင္ NLD ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း အသက္ႀကီးရင့္သူမ်ားကို အစားထုိး၍ ေသြးသစ္လူငယ္မ်ား အားျဖည့္မႈ မရွိျခင္း။

(၃) ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးကို အားေပးေသာ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံႏွင့္ EU ႏိုင္ငံမ်ား ေနာင္တက္လာမည့္ အစိုးရႏွင့္ ဆက္လက္ၫႈိႏႈိင္းၾကရန္ စဥ္းစားလာျခင္းသည္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ၎တို႔အေနႏွင့္ သြယ္ဝိုက္၍ အသိအမွတ္ျပဳေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ျပလာျခင္း။

(၄) ႀကံ႕ဖြတ္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ပါတီမ်ား လူအင္အား၊ ေငြအင္အား မႏႈိင္းယဥ္သာေအာင္ ခ်ဳိ႕တဲ့ ေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီသည္ အလိုအေလွ်ာက္ တပ္မွရရွိသည့္ ၂၅% ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၂၅% ရာခိုင္ႏႈန္း ရလွ်င္ပင္ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ အစိုးရဖြဲ႕ႏုိင္သည့္ အေျခအေန ကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ရရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။

ထိုအေျခအေနကိုသိလွ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဆက္လက္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ေနၾကသနည္းဟု ေမးစရာရွိလာသည္။
လူဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနျခင္းျဖစ္သလို ယုံၾကည္ခ်က္ ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ “ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွသည္ လူထုတိုက္ပြဲဆီသုိ႔” ျဖစ္သည္။ ညစ္ပတ္ေကာက္က်စ္ေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ျပည္သူတို႔က လက္မခံဘဲ အားလုံးသပိတ္ေမွာက္ၾကလွ်င္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးမွ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕စည္း ႏုိင္မည္ဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် ၁% ပင္ရွိေစဦး ကြ်ႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ ဆက္လက္ကိုင္စြဲ တုိက္ပြဲဝင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အေလ်ာ့ေပးလိုက္၍မရ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာအရာ ေလာကတြင္မရွိ၊ မျဖစ္ေသးျခင္းသာလွ်င္ ရွိသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ယုံၾကည္ခ်က္မွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ျပည္သူအတြက္ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏြဲေနသည္။ မတရားဖိႏွိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ ေဖာက္ျပန္သည့္ စစ္အုပ္စုကို တုိက္ပြဲဝင္ ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ တေန႔တြင္ ေအာင္ပြဲရမည္ဆိုသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖစ္သည္။ မတရားလုပ္ေန သူမ်ားကို တုိက္ေသာတုိက္ပြဲသည္ တရားေသာ တိုက္ပြဲျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တေန႔ ႏုိင္ကိုႏိုင္ရမည္ဟု ယုံၾကည္သည္။

သုိ႔ရာတြင္ NLD ေ႐ြးေကာက္ပြဲမဝင္ျခင္းသည္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အႀကီးအက်ယ္မွား ယြင္းမႈျဖစ္သည္ဟု သာကူးမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး သိုက္တူးသူမ်ား၊ နအဖအက်ဳိးေဆာင္ ပညာတတ္ မ်ားက သြယ္ဝိုက္၍တမ်ဳိး၊ ေျဗာင္တမ်ဳီး ေျပာလာေနၾကသည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္လို႔ ႀကံ႕ဖြတ္ႀကီးပဲႏုိင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိုယ့္ဖက္ကပါႏုိင္သေလာက္ပါရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အသံထြက္ႏုိင္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲႏုိင္တယ္ဆိုေနတဲ့ Evolution သမားမ်ားကို တခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါသည္။ အတိုက္အခံမ်ားအားလုံးက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဝင္လွ်င္ ႀကံ႕ဖြတ္ တရားဝင္မႈ ရရွိႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို ေတြးမိဘုိ႔ေကာင္းသည္၊ ထို႔အတူ ညစ္နည္း ေပါင္းစုံႏွင့္ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီကိုသာ အျပတ္အသတ္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္မည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၎တို႔ထင္သလို လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ အသံထြက္ႏိုင္လိမ့္မည္မထင္၊ ၎တို႔အာေပါက္ေအာင္ ေျပာေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ႀကံ႕ဖြတ္အသံကသာ လႊမ္းေနလိမ့္မည္၊ ၎တို႔အသံကို သတင္းစာ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔တြင္လည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။

ဒါျဖင့္ ဘာေတြလုပ္ရမည္နည္း၊ ဘာေတြျဖစ္လာႏုိင္သနည္း။
သဘာဝက်က် ျဖစ္လာႏိုင္သည္မ်ားက--
(၁) ေဘာင္းဘီခြ်တ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီဝတ္တို႔ၾကား အာဏာသုံးစြဲမႈတြင္ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာမည္။ ဖြတ္ႀကီးလွ်င္ မိေက်ာင္းျဖစ္သည္ စကားကို ေျပာင္းျပန္ယူ၍ မိေက်ာင္းဘဝမွ ဖြတ္ျဖစ္သြားသူမ်ားသည္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္တိုက္ပုံဝတ္ ဖြတ္က်ားႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ တပ္တြင္ က်န္ခဲ့သူမ်ားကေတာ့ မိေက်ာင္းအျဖစ္ ေရေျမကို ဆက္လက္ပိုင္စိုးေနမည္သာျဖစ္သည္။
ဖြတ္ျဖစ္သြားသူအခ်င္းခ်င္းတြင္ အရင္ဖြတ္ျဖစ္ၿပီးသည့္ တ.စ.ည တုိ႔ႏွင့္ အရွင္လတ္ လတ္ေန႔ခ်င္းညခ်င္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဖြတ္ျဖစ္လာသူတို႔ အာဏာလုၾက၊ ခြက္ေစာင္း ခုတ္ၾကေတာ့မည္။ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ျဖစ္လာေသာ ဖြတ္ၾကားႀကီးမ်ားက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္ အာဏာရလာၿပီး မီေက်ာင္းမ်ားကို အာဏာျပသည့္အခါ မိေက်ာင္းမ်ားက ၎ဖြတ္မ်ားကို ႐ြံရွာမုန္းတီးလာေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ရပ္တည္ခ်က္ရွိေသာ ျပည္သူေလးစား ေသာ NLD ကို ခ်ဥ္းကပ္လာလိမ့္မည္။

(၂) ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး ေရးစီးေၾကာင္းကိုၾကည့္လွ်င္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ား ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားရာတြင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားက အႏုိင္ရ၍ အစိုးရဖြဲ႕စည္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ျပည္သူမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရး အသိအျမင္သည္ ဒီမိုကေရစီရသည္ႏွင့္ ၎တုိ႔ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ား ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျပလည္သြားမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ၎တို႔ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘဲ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမရွိ ဒုံရင္းဒုံရင္း ေနရသည့္အခါ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ယုံၾကည္ကိုးစားမႈနည္းလာခဲ့ၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ယၡင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ေဟာင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျပည္လည္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ ၾကသည္။ အေရွ႕ဥေရာပဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းသည့္ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္လွ်င္ ၎ေဖာ္ျမဴလာကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။

အာဏာရွင္စံနစ္--- အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ျခင္း--- ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပျခင္း--- ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ား အႏုိင္ရျခင္း--- အစိုးရဖြဲ႕ျခင္း- ဒုတိယအႀကိမ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပျခင္း--- အာဏာရွင္ေဟာင္းပါတီမွ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏုိင္ရျခင္း--- ဒီမိုကေရစီႏိုင္္အျဖစ္ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ျခင္း (သုိ႔) ဒီမိုကေရစီတဝက္/ အာဏာရွင္တဝက္စံနစ္ျဖင့္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ျခင္း။

ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနသည္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ကို အာဏာရွင္က ေျပာင္းၿပီး ၎ပါတီမွ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္မည္ျဖစ္သည္၊ ထိုအခါ ျမန္မာႏုိ္င္ငံလို စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးကအစ ခြ်တ္ၿခဳံက်ေနေသာ ႏိုင္ငံကို ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီက ဦးေမာ့ေအာင္ ၅ ႏွစ္အတြင္း မလုပ္ႏုိင္၊ ထိုအခါ ျပည္သူတို႔ ႀကံ႕ဖြတ္ကို လိုလားမႈနည္းသထက္နည္းလာဘို႔သာရွိသည္။ ၂၀၁၀ လြန္ကာလတြင္ NLD သည္ ျပည္သူၾကားသုိ႔ ဝင္၍ သတၱိရွိရွိ ကြင္းဆင္းစည္း႐ုံးေရး ကာလ၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကာလ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ႀကံ႕ဖြတ္ ႏိုင္ေခ် ၉၉% ရွိသည္ကို လူတိုင္းသိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အႏိုင္ရျခင္းသည္ သန္႔ရွင္း၊ မွ်တမႈမရွိေၾကာင္း ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီဝင္တိုင္း သိေနသည္မွာ ၎ပါတီေခါင္းေဆာင္တို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ေသးသိမ္မႈကို ျဖစ္ေစလိမ့္မည္။ အႏိုင္ရပင္ ရျငားေသာ္လည္း ဂုဏ္မယူႏိုင္ သည့္ အႏုိင္ရျခင္း တနည္းရွက္စရာေကာင္းသည့္ အႏိုင္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၂၀၁၀ မွ ၅ ႏွစ္တာ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မွီ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မထင္မွတ္သည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ား မ်ားစြာျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိသည္။ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီႏွင့္ စစ္တပ္ ပဋိပကၡ၊ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒအရ လြတ္လပ္ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား (Civil Society) ဖြဲ႕စည္းခြင့္အရ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား၊ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား၊ စာေရးစာခ်ီသမဂၢမ်ား၊ ေတာင္သူလယ္သမား သမဂၢမ်ား ဖြဲ႕စည္းခြင့္ကို ေပးရေတာ့မည္။ ပုဂၢလိက သတင္းစားလြတ္လပ္ခြင့္ တို႔ကိုေပးရေတာ့မည္။
ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွ (ညစ္ပတ္၍) တက္လာေသာအစိုးရသည္ နအဖကဲ့သုိ႔ စစ္အာဏာ သုံး၍မရ၊ ၂၀၁၀ လြန္ အစိုးရသည္ အေရခြံလဲ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ နအဖႏွင့္ မတူႏိုင္၊ Civil Liberty လူမႈလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ေပးကိုေပးရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ဦးေနဝင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ မဆလပါတီတည္ေထာင္ၿပီး အတုအေယာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ယေန႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ ဆင္တူသေယာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း စံနစ္ခ်င္းမတူသည္ကို သတိျပဳသင့္သည္။
ေဘာင္းဘီခြ်တ္အစိုးရသည္ တပါတီစံနစ္ေအာက္တြင္ရွိသည္၊ ယေန႔ပါတီစုံေပးထားရ သည္က ေနဝင္းေခတ္ထက္ တပန္းသာသည္၊ ေနဝင္းကဲ့သုိ႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို လုံးဝပစ္ပယ္ ၍မရ၊ NLD ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းေသာ္လည္း NLD ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆက္လက္ရပ္တည္ ေနသည္ကို နအဖက ျငင္းခ်က္မထုတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။

ဥပမာ ပိုလန္ႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ၾကပါစို႔၊ ပိုလန္ႏိုင္ငံဟာ ဆိုဗီ ယက္ပုံစံနဲ႔ သြားမဲ့ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္မွာ အတည္ျပဳၿပီး “ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ” (People’s Democracy) လို႔ ေၾကျငာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တကယ္လြတ္လပ္ တရားမွ်တ မႈကို မေပးတဲ့ အတုအေယာင္သာျဖစ္လို႔ ျပည္သူေတြက မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ ေသာ္လည္း ေသနတ္မိုး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဆိုဗီယာက္ ဝါေဆာ အုပ္စုဝင္အျဖစ္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွာ က်ေရာက္ သြားခဲ့တဲ့အတြက္ မလႈပ္သာခဲ့ဘူး။ သို႔ရာတြင္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္း ေတြေၾကာင့္ အလုပ္သမားဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အစိုးရဟာ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ လြတ္လပ္ တဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢကို ဖြဲ႕စည္းခြင့္ေပးခဲ့ရတယ္။

၁၉၈၀- ၁၉၈၁ တႏွစ္အတြင္း အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲေတြေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ၄ ဦး ေျပာင္းလဲခန္႔အပ္ရတဲ့ ဘဝကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Wojciech Jaurzelski ဟာ မာရွယ္ေလာ ထုတ္ၿပီး အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ Lech Walesa နဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားကို ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္၊ အလုပ္သမားအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႕ (Solidarity) ကို မတရားသင္းေၾကျငာခဲ့တယ္၊ မာရွယ္ေလာကို ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ ယုတ္သိမ္းခဲ့ေပမဲ့ အစိုးရက ဆက္လက္တင္းၾကပ္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဆက္လက္ခြ်တ္ၿခဳံက်ေန မႈေၾကာင့္ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲမ်ားကို မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အတိုက္အခံ Solidarity ကို ျပန္လည္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ခြင့္ေပးခဲ့ရတယ္။

Solidarity ပါတီဝင္ေတြဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိခဲ့တယ္။ NLD ၁၉၉၀ မွာ ႏုိင္ခဲ့သလိုေပါ့ဗ်ာ။ အထက္လႊတ္ေတာ္ေနရာ အားလုံးနီးပါး၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ (Sejm) မွာ ကိုယ္စားလွယ္ ၄၆၀ မွာ Solidarity ကို ၁၆၉ ေနရာကိုဘဲ ေ႐ြးခြင့္ေပးတယ္၊ Solidarity ဟာ ၁၆၉ ေနရာလုံးမွာ အႏိုင္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၉၀ သမတ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္တဲ့အခါ Lech Walesa ဟာ ၇၄% နဲ႔ အႏိုင္ရၿပီး သမတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လုံးဝလြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစံနစ္ အေျခခံထားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ကို ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ယၡင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လႊမ္းမိုးတာေတြ အာဏာသုံးၿပီး ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာ သူတို႔အတြက္ သီးသန္႔ေနရာခ်န္ထားတာေတြ အားလုံးမရွိေတာ့ဘဲ တကယ္လြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ Lech Walesa သမတ ျဖစ္ၿပီးေနာက္တႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၂၉ ပါတီဝင္ၿပိဳင္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ပိုလန္ႏိုင္ငံလို ျပည္သူပိုင္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး တပါတီစံနစ္၊ ဗဟိုဦးစီး စီးပြားေရးစံနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္ရင္း တေျဖးေျဖးဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြနဲ႔ ခြ်တ္ၿခဳံက်ေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို ေန႔ခ်င္းညခ်င္းတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲဘို႔ဆိုရာမွာ အလြန္ခက္ခဲ့လွပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးအေတြ႕အႀကဳံကင္းမဲ့ ေနရာ ကေန ပိုလန္လူထုႀကီးဟာ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္နဲ႔ မလုပ္ႏိုင္၊ မလုပ္တတ္ခဲ့ၾကပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ Lech Walesa တို႔ရဲ႕ အစိုးရ အခက္အခဲ ေပါင္းမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခဲ့ရပါတယ္။ ျပည္သူပိုင္ကို ပုဂၢလိကပိုင္ေျပာင္းျခင္း၊ အျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြ်မ္းက်င္မႈလည္း အသစ္တက္လာတဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ခ်ဳိ႕တဲ့ ေနခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွာ မေက်နပ္မႈေတြ၊ အားမလိုအားမရျဖစ္မႈေတြ၊ ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့လာမႈေတြ ေနရာအႏွံ႕အျပားေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ယၡင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေတြ႕အႀကဳံ၊ စံနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းလႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ လူအင္ အားအဖြဲ႕ဝင္ေတြ ဆက္လက္တည္ရွိ ရွင္သန္ေနတဲ့အတြက္ သူတို႔က အတိုက္အခံအျဖစ္ ရပ္တည္ၿပီး လူထုကို စည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အမွားေတြ၊ အာဏာအလြန္အကြ်ံ သုံးစြဲမႈေတြကို ေတာင္းပန္ၿပီး ဒီမိုကေရစီစံနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္မယ္၊ သူတို႔မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြ်မ္းက်င္မႈ ရွိတယ္ဆိုတာေတြနဲ႔ မဲဆြယ္ၿပီး ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္လူထြက္ ပါတီဝင္ေဟာင္းမ်ားကို ျပည္သူက မဲေပးခဲ့ပါတယ္။ Lech Walesa ဟာ အသစ္ေ႐ြးခ်ယ္ခံရတဲ့ သူ႔ၿပိဳင္ဖက္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ျခင္းေတာင္ မျပဳႏိုင္ဘဲ ခါးသည္းစြာ သမတရာထူးမွ ဆင္းေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီစံနစ္ျဖစ္ရင္ သူတို႔စားဝတ္ေနေရး ေန႔ခ်င္းညခ်င္းတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး တိုင္းျပည္ကို အခ်ိန္ယူထူေထာင္ရအုံးမယ္ဆိုတာ သူတို႔မသိ ၾကပါဘူး။ သူတို႔ထင္ထားသလို လုပ္မေပးႏိုင္ရင္ သူတို႔က ေနာင္ကိုမဲေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အခု ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ႀကံ႕ဖြတ္က တက္လာမွာ ေျမးႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ နဂိုကတည္း က မႀကိဳက္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္း ေသနတ္ျပ ခ်ိမ္းေျခာက္တက္လာေတာ့ ျပည္သူက ပိုရြံမုန္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ လမ္းျပင္၊ တံတားေဆာက္၊ ယၡင္ျပည္သူပိုင္ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ၊ အေဆာက္အဦေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္ အျဖစ္ ေရာင္းဝယ္ ေလလံပစ္တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ ဟာလဲ ကိုယ့္လူကိုယ္ ေအာက္ေစ်းနဲ႔ ေပးၿပီး ပင္းစားၾကတာ လူတိုင္းသိေနတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီအတြက္ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးက႑လဲ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတဇ၊ မက္စ္ ေဇာ္ေဇာ္၊ စတီဖင္ေလာစတဲ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ လူနည္းစုေတြသာ ေဝစားမွ်စားႀကီးပြားၿမဲ ႀကီးပြားေနတာကို ျမင္ရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ႀကံ႕ဖြတ္တက္လာလဲ ဘာမွပူစရာမလိုပါ။ ျပဳတ္က်ဘို႔ တက္လာတယ္လို႔သာ မွတ္လိုက္ပါ။ ေရွ႕အနာဂါတ္မွာ ဖြတ္ၾကားအဖြဲ႕နဲ႔ မိေက်ာင္းတို႔တိုက္ပြဲ ယၡင္ဖြတ္ၾကားမ်ားနဲ႔ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ဖြတ္ၾကားတို႔ တိုက္ပြဲေတြကို ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မွာပါ။ NLD အေနနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို အထိပါးမခံဘဲ ျပည္သူ႔ၾကား ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ျပည္သူကို လမ္းျပေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ မွာ NLD မယွဥ္ၿပိဳင္တာဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကံ႕ဖြတ္ဟာ တရားခံ အျဖစ္ခံဘို႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ေရာက္သြားတာျဖစ္လုိ႔ ရြာစားေရ ဘိန္းေမာင္းတီးလုိ႔ တြန္းထုတ္လိုက္ၾကပါစုိ႔။


ထြန္းေအာင္ေက်ာ္